We hadden onze lookout-hut verlaten en ons tasje gepakt voor 1 nacht in de Doubtful Sound. We parkeerden de Carnival onder een boom hopend op schaduw voor de volgende dag en meldden ons bij Real Journeys. Een uur te vroeg zoals wij Hollanders nooit ergens te laat voor willen komen.
Het zou die dag 31 graden worden volgens het baliemeisje dus smeerden we ons maar weer eens goed in met factor 50.
De transferboot kwam aan die ons naar onze volgende stop zou brengen en zagen alle mensen terug komen met een big-smile op hun gezicht en iedereen had warme jassen aan, sjaals om en lange broeken aan, al snel merkten we waarom. Ze hadden de airco op Hollandse temperaturen gezet en buiten waaide het windkracht veel.
De big smiles begrepen we pas later.
Aangekomen op de Warf werden we met een bus vervoerd naar de Fiordland Navigator. Een driemaster die zo’n 70 gasten aan boord kon hebben. De boot was helemaal volgeboekt. We werden verwelkomd door de crew die klaar stond als de ‘familie von Trapp’. Een warm welkom aan boord met de verplichte safetybriefing waarna een heerlijk kopje koffie met een warme muffin op ons stond te wachten. (of wel 2, of wel 3…;-))
We vaarden een stukje de fjorden in en mochten kiezen of we wilden gaan kajakken of met een klein bootje mee om met Jason (weer een over-enthousiaste-trotse-kiwi)
meer te weten te komen over de natuur in de fjorden. Machiel, Martien en ik gingen kajakken en Sandra koos het laatste.
Na dit avontuur was er nog gelegenheid om een duik te nemen, maar we stonden nou net gezellig te kletsen met onze nieuwe vrienden uit de USA; Stephen en Jennifer. Dus lieten we het koude water voor wat het was en proostten we met een wijntje met onze nieuwe vrienden op een behouden vaart.
We kregen een bordje soep geserveerd en daarna vaarden we nog een stukje verder, inmiddels waren de voorbereidingen voor het diner waren in volle gang, er kwamen luchten uit de kombuis, je wilt het niet weten…We kregen er enorme honger van!
Gelukkig werd er het buffet snel geopend en we genoten van de plaatselijke specialiteiten, na ieder 2 bordjes hadden we ons buikje vol gegeten en werd de boot weer gestart om naar de Westkust te varen om een zeehondenkolonie te bekijken. Het was een rustige zee die avond, met golven van ongeveer 1 meter dus werden de zeilen gehesen om een stukje op de zee te zeilen….Fantastisch!
We kregen een slideshow te zien over wederom het ontstaan van Nieuw Zealand, Jason vertelde op hilarische wijze hoe de Kiwi’s destijds zoveel duizenden jaren geleden werden gescheiden van de Ozzies. Erg grappig als er dan ook Ozzies in de zaal zitten…
We zochten moe maar voldaan onze 4 persoons-cabin op en maakten we ons klaar voor de nacht op de Navigator. Wonderbaarlijk goed geslapen werden we om 6.15 bruut gewekt door het opstarten van de boot en het anker wat werd opgetrokken.
Met z’n 70en tegelijk douchen bleek ook nog goed te doen.
We genoten van de zonsopgang en het overdadige ontbijt. Na ons vierde kopje koffie lag de boot inmiddels in een baai en gingen de motor en de aggregaten uit. 3 minuten stilte………..Waanzinnig…..echt een moment van bezinning in deze overweldigende omgeving, even één met jezelf, complete rust, ik kan het bijna niet omschrijven hoe ik me op dat moment voelde, nu ik dit zit te schrijven beleef ik het opnieuw en voel de emotie opnieuw….zo fijn….’The sound of silence….’
De motoren werden weer gestart en we vaarden terug naar de Warf.
We werden weer opgehaald met de bus en de boot en met diezelfde bigsmile als de mensen van de dag ervoor namen we afscheid van onze nieuwe vrienden:
At Stephen and Jennifer; We were very pleased to meet you, We hope that you have a safe and lovely travel in New Zealand and if you poured your next bottle of wine, say ‘PROOST’!
Na dit mooie verhaal even een stukje over een minder prettige ervaring in New Zealand, we hebben inmiddels kennis gemaakt met de wel-beruchte Sandfly…
Ik was er al voor gewaarschuwd en had de ijdele hoop dat de zandvliegjes mij niet zouden lusten maar helaas….we zijn alle vier inmiddels lek gestoken en we vergaan van de jeuk op de voeten en onder benen, de één heeft er iets meer last van dan de ander, zoals altijd reageert mijn huid weer overgevoelig, heb inmiddels bulten zo groot als een 2 dollar muntstuk, best groot dus en smeer me het ongans met afterbite…Deet heeft geen zin, dus hebben we vandaag maar een citronella goedje gekocht op oliebasis waar we lekker van gaan glimmen en hopen dat de zandvliegjes nu wegblijven…
Leuke foto’s!
Lieve globetrotters weer een adembenemend mooi verhaal met foto’s die het geheel bij ons compleet maken. Er zit hier nog steeds geen leven in de brouwerij…..zo saai!!! Sterkte met de jeuk, ik hoop dat jullie daar snel van verlost zullen zijn.
Cheers, cheers, cheers to MaMaSaKa! Many bottles of wine later, we’re back home and have returned to work. We talk of our new Netherlands friends often as we tell people about our wonderful trip to New Zealand. And we can still continue to enjoy it vicariously through your blog. So please keep on blogging!
I can’t tell you how much we enjoyed meeting all of you. And it all began with a little sharing of wine. Can you imagine how much fun it would have been if we had switched to beer! Unfortunately, no one had any Grolsch. ;-(
We are planning for a return to New Zealand, perhaps next year. We’ll drink a glass of wine in your absence… Proost!
………
Prosit, cheers, prosit voor MaMaSaKa! Veel flessen wijn later, zijn we terug thuis en hebben weer aan het werk. We praten over onze nieuwe Nederland vrienden vaak als we mensen over onze prachtige reis naar Nieuw-Zeeland vertellen. En we nog steeds kunnen blijven genieten van het plaatsvervangend via uw blog. Dus houd alstublieft op bloggen!
Ik kan u niet zeggen hoeveel we genoten vergadering u allen. En het begon allemaal met een kleine delen van wijn. Kunt u zich voorstellen hoe leuk het zou zijn geweest als we hadden overstapten op bier! Helaas, niemand had enige Grolsch. ;-(
Wij zijn van plan voor een terugkeer naar Nieuw-Zeeland, misschien volgend jaar. We zullen een glas wijn drinken in uw afwezigheid… Proost!