Bach on the beach (Part two) – ‘Expeditie Robinson’

Na de heerlijke ‘vier-op-een-rij-pasta’ met natuurlijk een bijbehorend wit wijntje zaten we alweer snel te knikkebollen en was het bedtijd. Inmiddels was de zon onder gegaan en de maan rees op boven de ‘mountains’. Ik schreef in een eerder bericht; ‘kan het nog mooier?’ Ja, het kan nog mooier dus…

Zoals velen van jullie wel weten zijn Machiel en ik komende september alweer 5 jaar getrouwd en nooit op honeymoon geweest, dit was het wachten meer dan waard! Als ware ‘Robinsons’ sliepen we heerlijk in onze privéhut met het geluid van de ruisende zee op de achtergrond.

De volgende ochtend werden we gewekt door het nog aldoor gaande geruis van de zee en het krieken van de dag.

We hadden afgesproken om vroeg (vier op een rij) te ontbijten (ja alweer, op zondagochtend) om op tijd te vertrekken naar de Punakaiki Pancakerocks en de Blowholes. We hadden gelezen in de boekjes dat de Blowholes het spectaculairst zijn wanneer het hoogtij is, echter was de zee te kalm en de wind te zwak om van een spektakel te spreken. Alleen het geluid van de zee in de Blowholes en de Pancakerocks zelf waren zeker de moeite waard.

Na de pancakerocks zijn we nog iets noordelijker gereden richting Cape Foulwind om een zeehonden kolonie op te zoeken. Voor we de zeehonden gevonden hadden vonden we ook nog onze nieuwe vrienden Stephen en Jennifer from the USA terug op de weg naar de zeehondenrots. Stephen en Jennifer hadden nog naar ons uitgekeken in Franz Josef maar we hadden elkaar gemist en nu kwamen we elkaar ‘in the middle of no where’ weer tegen, this was really meanth to be! Ze gaven ons de tip om nog een ‘short-track’ te lopen vlak voor Punakaiki. Deze was inderdaad weer de moeite waard, een wandeltochtje door de jungle uitkomend aan de kust met grotten van kalksteen en een watervalletje uit de bergen.

Voordat we de track gingen lopen waren we nog beland bij een Beach café. We konden nog net één plekje vinden op het terras vol in de zon. Waarschijnlijk omdat het zondag was en het uitzicht en de luchten uit de keuken niet te versmaden waren was het erg druk en moesten we een kleine 3 kwartier wachten op 3 vissoepjes en een Griekse salade. Na 3x excuses van de lieve-Spaans-ogende-met-brede-glimlachende serveerster kregen we onze soepjes en salade. Het was het wachten waard, heerlijk goed gevulde soepjes en de salade van San zag er ook rijkelijk gevuld uit. Inmiddels had ze ook een plekje in de schaduw voor ons geregeld dus uiteindelijk was dit weer een perfecte-zondag-middag-lunch-op-het-terras-op-24-februari.

Inmiddels komen er weer heerlijke knoflook luchten uit onze eigen keuken van de Bach on the Beach en maken we ons klaar voor aardappeltjes uit de oven met een lekker stukje zalm en een verse salade, natuurlijk dit alles zo meteen weer vier-op-een-rij aan tafel genietend van het uitzicht. De temperatuur leent het zich prima om op het terras te eten alleen willen we eigenlijk zelf eten en niet opgegeten worden door de Sandflies vandaar dat we maar veilig binnen blijven.

Morgen rijden we wel ‘4 bladzijdes’ verder op de kaart, naar Kaikoura. Een heel stuk Carnivallen wordt dat dus. Geen idee hoelang wij erover zullen doen in ons tempo, stopje hier, fotootje daar, loopje zus, bruggetje zo en niet te vergeten onze picknick.

Grappig zal het zijn om zo meteen de zon in de zee te zien zakken en morgen naar de oostkust te rijden om daar de volgende ochtend als het mee zit de zon uit de zee te zien opkomen.

[Diavoorstelling tonen]