Al even geen nieuws op MaMaSaKa geweest, we hadden geen internet vandaar…no worries, lekker rustig eigenlijk ook….
We sliepen bij Yvonne en Jos (Arrowtown Lodge B&B) in 2 aparte kamers, wel weer even wennen om na ruim een week samen met elkaar op te trekken nu ineens weer apart te zitten. We hadden wel gevraagd of we met het ontbijt bij elkaar konden zitten, want tsja, dat zijn we immers nu eenmaal zo gewend. No problem, no worries, is het motto hier, like it!
In Arrowtown hadden we net zoals in Mt. Maude lodge geen eigen kookgelegenheid dus gingen we op zoek naar een goedkoop maar smakelijk alternatief. We vonden de Thai wel een goed idee. Heerlijk gegeten op het terras van de drukbezochte Thai.
Zoals gezegd in het vorige bericht hebben we in Queenstown het Kiwi-Wildlife-Birdpark bezocht. We hebben de Kiwi’s gezien, de enige echte. Echt vreemde kippen, best groot met een lange priemsnavel waarmee ze de grond omwoelen op zoek naar iets eetbaars.
We hebben met ons bezoek een bijdrage geleverd aan het kiwi-conservationprogram en meer was het eigenlijk ook niet, 2 reptielen in een hokje, nog een paar vogels in een hokje en dat was het. Daarna met de gondelbaan omhoog, en dan bedoelen we ook echt omhoog. Genoten van een appeltje en het uitzicht daarboven op die berg namen we weer de gondel naar beneden en hebben nog wat rond gelopen in Queentown. Zoals Andrew al eerder zei Queenstown is leuk voor een middagje en daarna moet je er snel weer weg wezen. Toch later dan gepland verlieten we Queenstown en hebben nog even bij de Bungybridge gekeken….Than again….maybe not…twijfel, twijfel bij mij, de rest had het al snel gezien…no way…ik denk dat als we er nog een uurtje langer waren gebleven dat ik was gesprongen, maar ja, om nou 180$ te betalen om met die knappe Kiwi’s op de foto te mogen vond ik wat ver gaan.
’s Avonds in Arrowtown maar weer de Thai opgezocht, want het smaakte prima, waarom zou je wat anders doen.
De volgende dag vertrokken we richting Manapouri. Wederom een mooie autorit door de Southern Alps. Aan de rand van het fiordland ligt het dorpje Te Anau.
(overigens ‘as we speak’ kijk ik nu naar de mooiste sunset tot nu toe. Een oranje-rood-paars-roze gloed over het meer met de bergtoppen erachter, Mart en Chiel maken foto’s voor het bewijs…)
Anyway; in Te Anau de tocht geboekt naar de Glowworm Caves. We nemen gewoon de ochtend tour om 9.00 uur, oeps…hoe laat is dat dan ontbijten, op zondagochtend? 🙂
Toen door naar onze hut in Manapouri, Captains Lookout genoemd en inderdaad wat een lookout. Prachtig uitzicht over het meer. Beetje windy maar dan droogt de was wel lekker snel.
De volgende ochtend vroeg op dus voor de Glowworm Caves. Wederom een hoog-aziaat-gehalte en bijzonder mooi om te zien dat de ene aziaat zich helemaal inpakt in regenpak met zuidwester alsof er op expeditie gegaan wordt naar de poolcirkel en de andere aziaat loopt in een kort rokje met hoge hakken.
’s Middags hebben we 12km gelopen door het woud, een gedeelte van de Keppler Track, die in zijn geheel 3 dagen betrekt maar omdat we dat qua tijd net niet redden vonden we 12km wel even genoeg om te beginnen.
Morgen staat de Doubtful Sound op het programma, een overnight Cruise door de fjorden. Schijnt de moeite waard te zijn als ik iedereen mag geloven. We pakken een tasje in voor 1 nacht en laten de rest in de Kia Carnival, we hebben er weer onwijze zin in!
