Wally the Weka

Na een rit van ongeveer 230 km, waarbij we alleen maar van de adembenemende uitzichten onderweg aan het genieten waren, Mt. Cooke op de foto gezet, kwamen we aan in Wanaka. We waren even vergeten om te kijken waar we precies moesten zijn en waren te ver gereden, waarbij we alvast de sfeer van Wanaka downtown konden proeven. Toeristisch, druk maar gezellig.
We waren er dus achter gekomen dat we daar nou juist niet moesten zijn. Mt. Maude Lodge bleek een kwartier rijden vanaf Wanaka.
Uiteindelijk op de goede weg sjeesden we veel te snel langs het enorme uithangbord, zodat we de remmen van de auto ook getest hadden.
Alle tassen en spullen belandden zowat onder het gaspedaal, zodat we tijdens het opruimen daarvan weer het enorme uithangbord misten.
Verder heb je helemaal geen tom-tom nodig hier want er is maar 1 weg, hooguit 2, wat dan de toeristische route is, naar de plaats van bestemming.
Maar goed, aangekomen in Mt. Maude Lodge reden we over de oprijlaan en werden verwelkomd door Polly, de gastvrouw.
De lodge bleek er één van de luxe soort, voor Machiel en mij als kampeervolk wel even wennen maar toen Polly ons vertelde waar we konden eten en dat ze een (gratis) taxi kon regelen en zelfs de was voor ons had gedaan en opgevouwen konden we er wel aan wennen. We hadden het taxi aanbod met beide handen aangepakt en gingen een hapje eten aan de rand van Lake Hawea en lieten ons rijden door een alleraardigste dame met een busje, waarbij we dus een lekker wijntje hadden genomen omdat we toch niet hoefden te rijden.

De volgende ochtend hadden we de Lake-cruise-and-island-nature-walk in Wanaka. We werden meegenomen door onze privé ranger Chris (Wanaka Adventures) die vol trots op zijn bootje de schatten van de omgeving liet zien. Hij had een bot gevonden van een Moa, een uitgestorven struisvogel die net iets te veel doping had genomen. Hij vertelde ronduit over hoe al het moois om ons heen ooit zoveel duizenden jaren geleden was ontstaan.
Vreemd was het om op het eiland aangekomen te zijn met ons vijven (MaMaSaKa en Chris) te weten dat wij als enige zoogdieren zijn op het eiland.
We liepen het wandelpad omhoog en we wachtten steeds op tegemoet komend verkeer van het soort aziaat-met-camera-op-hun-buik maar die kwamen echt niet!
Op het eiland was een meer ontstaan door de gletsjer die daar zoveel duizend jaar geleden over heen was gekomen, heel mooi en bijzonder om een eiland te zien in een meer op een eiland in een meer op een eiland in de oceaan.
Tijdens de high-tea met herbal-tea en een homemade cookie bij het meer maakten we kennis met Wally the Weka. Weka’s zijn loopvogels, een beetje een kruising tussen een eend en een kip. Het leuke aan Weka’s is dat ze totaal geen angst kennen, heel brutaal zijn en hun eigen gang gaan.
Wally is samen met zijn vrouw Sally één van de oudste Weka’s van het eiland. Samen hebben zij al voor zo’n 21 kuikens gezorgd. Op dit moment zat Sally ook op 3 eieren hebben we ons laten vertellen want ze liet zich natuurlijk niet zien. Ook Wilson (de zoon van Wally) hebben we niet gezien. Weka’s zijn ook echte territorium vogels en als ze eenmaal het nest hebben verlaten moeten ze hun eigen boontjes doppen op een ander stuk van het eiland.
Wally zat te bedelen om een stukje van ons koekje maar we werden door Chris gemaand om hem niet te voeren en hem lui te maken.
Hij zat te wachten tot er een kruimeltje viel en greep dan zijn kans.
We liepen door tot de top van de berg op het eiland, en jeetjepietje wat was het mooi! Het uitzicht op het meer in het eiland op het eiland in een meer was bijna niet te omschrijven zo mooi en in de hele omtrek geen bewoonde wereld te zien. Voor Chris ‘just another day at the office’….
We hebben nog een stukje meegewerkt aan het Eco systeem van het eiland en onze MaMaSaKa-boom geplant. ‘You know the plant is now standing upside down for you people!’ zei Chris legendarisch.
Terug in de lodge hebben we heerlijk een middagje gerelaxed in de hot-tub, heel vervelend…

Vandaag nog wat winkeltjes gekeken en omdat het toch Valentijnsdag is vandaag en dat we in zo’n romantische omgeving zijn konden we het niet laten om wat kado’tjes voor elkaar te kopen. Wat ons vooral opvalt is dat de kiwi’s allemaal zo aardig zijn en oprecht geïnteresseerd  zijn in ons of we een leuke vakantie hebben, waar we geweest zijn en waar we nog naar toe gaan, we krijgen allerlei tips wat we wel en vooral niet moeten doen.
Niet alleen alle gastheren en vrouwen van de accommodaties waar we tot nu toe allemaal geweest zijn maar ook van de mensen in de winkels, zelfs als je niets koopt zijn ze echt aardig.

Vanmiddag na een relatief korte autorit zijn we aangekomen in Arrowtown. We logeren bij Yvonne en Jos Spijkerbosch, klinkt Nederlands, inderdaad het zijn Dutchy’s die hier allebei al meer dan 30 jaar wonen en spreken nog best goed Nederlands al is het met een New Zealands accent.
De kamers zijn in vergelijking met onze vorige lodge wel wat aan de kleine kant maar we krijgen morgenochtend  wel ons ontbijt geserveerd op de kamer. Dat dan weer wel.

Morgen hebben we een dagje Queenstown gepland, een stadje waar je alle ‘crazy things’ kan doen. Bungyjumpen, jetboaten, raften, rodelen, of gewoon naar een kiwi-wildlife-birdpark. Ik denk dat we het maar bij het laatste gaan houden.

[Diavoorstelling tonen]